Fotograferen met de Tamron 150-600mm G2 telelens

Wil jij graag een goede telelens aanschaffen, maar vind je het moeilijk om een keuze te maken? In dit artikel deel ik mijn ervaring met de Tamron 150-600mm F/5-6.3 Di VC USD G2 telelens.

Het voordeel van mijn werk als blogger op Fotografille is dat ik producten makkelijk kan uitproberen. Het stond dan ook al een tijd op mijn lijstje om een flinke telelens uit te testen. Want ik wil heel graag meer bereik hebben, maar was ook bang voor onder andere het gewicht van zo’n lens. Omdat ik goede verhalen hoorde over de Tamron 150-600mm telelens besloot ik eens een poging te wagen. Deze Tamron lens is trouwens verkrijgbaar voor Canon en Nikon gebruikers en het is één van de ‘voordeligere’ telezoomlenzen van goede kwaliteit.

Aan het fotograferen met de Tamron 150-600mm G2 telelens

Wat is een telelens?

Als je een camera met verwisselbare lenzen hebt (een systeemcamera of een spiegelreflexcamera) kun je kiezen uit veel verschillende objectieven. Het grootste verschil in lenzen zit hem in de lichtsterkte van een lens én in het bereik. Het bereik (oftewel de brandpuntsafstand van je lens in millimeters) geeft aan hoe dichtbij je je onderwerp kunt halen.

Met een groothoeklens van bijvoorbeeld 16mm kom je helemaal niet dichter bij je onderwerp. Met zo’n lens zie je juist heel veel van de omgeving in je foto. Terwijl je met een portretlens van 85mm al een stuk dichter bij je onderwerp komt. Wanneer jouw lens een brandpuntsafstand van circa 100mm of meer heeft, heb je een telelens. En hoe hoger het getal in millimeters, hoe dichterbij je je onderwerp kunt halen op je foto.

Hoe dichtbij precies, dat is ook afhankelijk van de sensor in je camera. Wanneer je een crop sensor in je camera hebt, wordt je brandpuntsafstand nog wat groter. Hoeveel groter is afhankelijk van het merk van je camera. Bij Canon is dat ongeveer x1.6. Een 200mm lens is dan dus eigenlijk een 320mm lens. Bij een full-frame camera blijven de millimeters wel gelijk.

Tamron 150-600mm telelens uitproberen

Nu je weet wat een telelens is, kun je je voorstellen dat je met de Tamron 150-600mm lens je onderwerp behoorlijk dichtbij kunt halen. Ideaal wanneer je graag wildlife fotografeert in Nederland of in het buitenland. Van vogels tot eekhoorns en van herten tot vosjes. Deze super-telelens is daarom ook erg populair bij natuurfotografen.

Natuurlijk wist ik vooraf dat de lens groot en zwaar zou zijn. Toch besloot ik om ermee op pad te gaan zonder statief. Ik houd van de bewegingsvrijheid die je hebt wanneer je uit de hand fotografeert. Zeker bij snelle onderwerpen zoals vogels. Maar al snel kwam ik erachter dat fotograferen met deze lens heel anders werkt dan fotograferen met mijn eigen 70-200mm lens. Hieronder mijn bevindingen:

• Focussen en compositie maken: De Tamron 150-600mm G2 lens heeft diverse standen qua beeldstabilisatie waaruit je kunt kiezen. Met de standaardmodus wordt zowel het beeld in je zoeker gestabiliseerd als de opname die je maakt. En dat heb je wel nodig als je uit de hand fotografeert. Iedere kleine beweging die je maakt is namelijk een grote beweging op 600mm afstand. Dus zonder deze stabilisatie kun je amper een compositie maken of op de juiste plek scherpstellen. De andere standen leggen bijvoorbeeld meer focus op stabilisatie van de foto ipv het beeld door de zoeker. Fotografeer je met statief? Dan kun je de stabilisatie het beste uitzetten. Zo wordt je beeld zo scherp mogelijk!
• Diafragma: Omdat ik normaal altijd met hele lichtsterke lenzen fotografeer, was ook dat even wennen bij deze telelens. Niet persé qua onscherpte in de achtergrond, maar vooral dat je veel meer licht nodig hebt om je foto goed te kunnen belichten. Dat in combinatie met een snellere sluitertijd om uit de hand te kunnen fotograferen, zorgt voor hoge(re) ISO waardes.
• Gewicht: Je hebt twee soorten natuurfotografen. Fotografen die zich op 1 plek installeren en wachten tot er een dier in de buurt is om te fotograferen. En fotografen die rondlopen in de hoop een goed moment tegen te komen. Ik ben normaliter van het tweede soort. En dat hebben mijn spieren geweten… De lens zelf weegt ruim 2 kilo. Dus als je wandelingen van 10 kilometer gaat maken met de lens in je handen, krijgen je bovenarmen het flink te verduren.
• Kwaliteit: De kwaliteit van deze lens is erg goed! Want hoewel ik niet met iedere foto even blij ben, heeft dat alles met mij te maken en niets met de lens. De lens maakt mooie scherpe foto’s en werkt fijn samen met mijn Canon EOS 6D body. De autofocus werkt snel en is op een aantal standen in te stellen.
• Gebruiksvriendelijkheid: Je kunt merken dat Tamron goed heeft gekeken naar mogelijkheden om de lens zo gebruiksvriendelijk mogelijk te maken. Zo zit er een schuif op die ervoor zorgt dat je lens niet kan uitschuiven je hem niet gebruikt. En ook de verschillende standen qua beeldstabilisatie zijn slim bedacht. Daarnaast komt deze lens met een ring waaraan je een statief of monopod kunt bevestigen. Deze ring kun je ook goed als ‘handvat’ gebruiken wanneer je uit de hand fotografeert.

Mijn conclusie

De Tamron 150-600mm F/5-6.3 Di VC USD G2 telelens is een prachtige lens waar veel fotografen enthousiast mee fotograferen. En hoewel ik het enthousiasme over de lens deel, is mijn huidige manier van fotograferen niet ingericht op deze lens. Ik ervaar te veel problemen met het gewicht en de hoge ISO’s omdat ik graag uit de hand fotografeer. Ik zou je dus zeker aanraden om met een monopod of statief te fotograferen als je écht goede beelden met deze telelens wilt maken. Dan kun je namelijk wat lager gaan in je sluitertijden zodat je ISO ook wat omlaag kan. En je vermindert de kans op onscherpte door beweging van je camera. Denk hier dus goed over na voordat je besluit om deze of een andere super-telelens aan te schaffen.

Wil je meer weten over de lens? Dan kun je alle specificaties teruglezen op de site van Tamron. Je kunt hier ook zien of de lens geschikt is voor jouw camera.

Alternatieven voor een telelens

Zoals ik in de conclusie laat weten ben ik (nog) niet de persoon die goed met een super-telelens overweg kan. En omdat ik denk dat er meerdere mensen zijn die dit ‘probleem’ hebben, wilde ik ook wat alternatieven geven. Want om een brandpuntsafstand van 600mm te halen hoef je niet perse met een gigantische en zware lens rond te lopen.

Bridge camera’s: Je zou eens kunnen kijken naar zogenaamde ‘bridge camera’s’. Dit zijn compactcamera’s met een gigantisch zoombereik! Denk aan sommige Nikon Coolpix modellen, Canon Powershot modellen, Sony RX10 modellen en Panasonic Lumix modellen. Ik heb weleens zulke camera’s getest en werd daar best enthousiast van. Natuurlijk is de kwaliteit niet te vergelijken met die van een full frame camera, maar de camera’s zijn wel lekker compact voor bijvoorbeeld op reis.

Werken met een extender: Begin dit jaar was ik ook al op zoek naar manieren om meer bereik uit mijn eigen apparatuur te halen. Toen probeerde ik de Canon 1.4x extender uit. Met een extender vergroot je met een bepaalde factor de brandpuntsafstand van je lens. Je zet zo’n extender tussen je camera en je lens. En omdat die dingen niet veel wegen én niet zo groot zijn, kan het een goede oplossing zijn. Daarnaast zijn ze stukken voordeliger. Maar natuurlijk gaat ook hierbij de kwaliteit van je foto’s wat achteruit.

Kiezen voor een crop sensor: Wil je graag wildlife fotograferen of zijn andere onderwerpen die verder weg zijn (zoals sporters) jouw favoriet? Dan kun je ook bewust kiezen voor een camera met een crop sensor. Zoals ik in het kopje ‘Wat is een telelens?’ ook al aangaf zit er een factor in die camera die de brandpuntsafstand van je lenzen vergroot. Zo haal je met een 400mm lens al ruim de 600mm brandpuntsafstand, zonder verlies van kwaliteit zoals bij een extender. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de Canon EOS 90D.

Zoals je ziet valt er veel te vertellen over telelenzen in het algemeen en de Tamron 150-600mm lens in het bijzonder. Hopelijk heb je ik je wat wijzer gemaakt en kunnen helpen bij een mogelijke keuze. Bij vragen, laat het me weten in de comments!