Al bijna 8 jaar lang deel ik al mijn fotografie, Photoshop, social media en online marketing kennis, ontdekkingen en tips met iedereen die het wil horen of lezen. Natuurlijk hier via mijn blog, maar ook regelmatig tijdens gezellige koffie-afspraakjes. Maar niet iedereen staat te springen als het om kennis delen gaat. Vandaag wil ik hier iets over kwijt.
Ik schrijf dit artikel omdat ik inspiratie kreeg door een post op de Instagram Stories van @merel_pics_photography. Ze vertelde daar over de ‘haat en nijd’ onder fotografen en waarom het juist fijn is om met andere fotografen te kunnen praten en tips te kunnen delen. Een hele tijd terug maakte ik iets mee wat hier precies bij past. En omdat ik dit nooit heb gedeeld leek dit me een goed moment!
Je bent jong en je wilt wat
Iedereen die graag fotografeert start hier op een bepaald moment mee. De één eerder dan de ander, maar uiteindelijk begin je altijd als amateur die nog een hoop moet leren. En leren fotograferen kan op heel veel manieren! Ik begon zelf vooral met heel veel oefenen. Ik kocht bloemen die ik zo mooi mogelijk op de foto probeerde te zetten. Gebruikte al mijn vriendinnen als modellen en begon met beeldbewerking in Paint Shop Pro (wooo, long time ago!).
Al mijn hele leven houd ik van theater en musicals, niet gek dus dat theaterfotografie mij erg aansprak. Maar hoe begin je daarmee? Het is wel even iets anders dan een bloemetje in de zon. In het theater is het donker, je moet stil zijn, hebt weinig bewegingsruimte en de mensen op het toneel zijn continu in beweging. Mis je een moment? Dan komt het niet meer terug. Mijn eerste theaterfotografie-fotoshoot regelde ik bij een improvisatie groep in Tilburg. Om me goed voor te bereiden zocht ik tips op internet maar daar was op dat moment nog weinig informatie te vinden. Daarom besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en een professionele fotograaf op het gebied van theaterfotografie te mailen.
Ik herinner me nog dat het een simpele mail was. Ik legde uit wie ik was, wat ik deed en of hij nog tips voor me had op het gebied van theaterfotografie. Wat voor lens hier goed voor is, waar ik rekening mee moet houden qua instellingen, etc. Niet veel dagen later kreeg ik een mailtje terug waar ik eigelijk behoorlijk van schrok. Misschien ben ik naïef of ben ik te open als het gaat om kennis delen, maar deze fotograaf was het daar blijkbaar niet mee eens.
“Ik geef mijn jarenlange ervaring niet prijs”
Nieuwsgierig naar het antwoord opende ik de mail. Maar al snel werd me duidelijk dat mijn mail niet in goede aarde viel bij deze fotograaf. Ik kreeg allerlei verwijten naar mijn hoofd geslingerd. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om tips te durven vragen, dat hij hier dure studies voor heeft gevolgd en dat het jarenlange ervaring kost om theaterfotografie onder de knie te krijgen.
Eerst voelde ik ongeloof. Ik had er geen moment bij stilgestaan dat er mensen zijn die kennis liever voor zichzelf houden. Die niet zo hulpvaardig zijn als ikzelf en die geloven dat kennis macht is. Toen ik het op me in had laten werken kreeg ik eigenlijk een beetje medelijden met deze fotograaf. Want waar is iemand bang voor? Dat ik (destijds begin 20 en met nul ervaring) ineens het werk inpik van iemand die al tientallen jaren in het vak zit? Ik geloof daar niet zo in. Af en toe kom ik deze fotograaf tegen, ik heb zelfs een keertje vrijwel naast hem gestaan aan de rode loper van een musical première. En stiekem moet ik dan in mezelf lachen omdat hij geen idee heeft wie ik ben.
I ❤ Kennis delen
Regelmatig denk ik terug aan die e-mail. Vooral op momenten dat ik mensen probeer te helpen met de kennis die ik heb opgedaan. Door studies, ervaring, vlieguren, etc. Misschien maak ik het mezelf moeilijk door alles te delen. Misschien (lees: zeker te weten) worden andere fotografen hierdoor beter dan ikzelf. Maar dat worden ze zonder mijn informatie en tips ook wel!
Ik geloof erin dat je samen sterker staat dan alleen. Dat het opbouwen van een netwerk aan zakelijke vrienden en bekenden je verder kan brengen dan alles voor jezelf houden. En dat mensen die je hebt geholpen eerder geneigd zijn iets voor je terug te doen als zo’n moment zich voordoet. Hoe tof is het om te zien dat meiden die je blog al jarenlang volgen nu uitgroeien tot succesvolle fotografen? Misschien heb ik daar dan een mini beetje aan kunnen bijdragen en dat maakt me blij.
Iedereen moet natuurlijk voor zichzelf bepalen waar hij/zij zich goed bij voelt. Voor mij is dat juist kennis delen, terwijl jij misschien net als die fotograaf gereageerd zou hebben. Dat is niet erg, maar ik merk hierdoor wel dat er een duidelijke ‘haat en nijd’ is onder fotografen. Jaloezie speelt hierbij een grote rol, maar ik denk dat ook zelfvertrouwen en angst hieraan bijdragen. Terwijl het juist zo fijn is om van elkaar te leren!
Wat is jouw kijk op je kennis delen? Laat het me weten bij de comments!
17 Reacties
Wat mooi geschreven! Helaas maakt jaloezie op elk vak gebied of in elk sociaal leven een hoop stuk! Ik ben net begonnen met foto’s maken en ben erg blij met je blogs. Kennis delen en andere mensen helpen is ook een vak.
Ga vooral door ben jou kennis delen dan hoop ik ook ooit een goede fotografe te zijn 😉
Je slaat de spijker op zijn kop! Laatst dit zelf ook meegemaakt. Morgen fotografeer ik voor het eerst een event (op vrijwillige basis, om ervaring op te doen). Collega fotograaf benaderd, kreeg dezelfde reactie als jij toendertijd. Ik fotografeer al een aantal jaren, dus zocht echt naar specifieke tips. Die kreeg ik helaas niet! Zo jammer, want ik sta er net zo in als jij!
Verkeerde link naar mijn website!
Ik herken dit heel erg, zeker omdat ik zelf van delen houd. Gelukkig zijn er tegenwoordig geweldige YouTube en skillshare accounts! Wat ik heb geleerd is dat je ook niet bang moer zijn om af en toe te betalen voor skills in deze alles moet maar gratis wereld. Ik heb bijvoorbeeld een keer zelf ene fotograaf ingehuurd voor de foto’s die ik normaal zelf maak en daar veel van geleerd.
Ik vind het geweldig dat tegenwoordig zoveel kennis voor het oprapen ligt op het internet en soms vraag ik me af waarom ik uberhaupt nog voor een dure studie betaal. Maar ik vind het een vrije keuze van iedereen om wel of niet kennis te delen. Ik geloof niet dat het niet willen delen van kennis voort komt uit haat en nijd, maar eerder uit bescherming van zichzelf. Aan de andere kant vind ik de reactie van betreffend fotograaf niet gepast, gezien er geen kwaad schuilt in het vragen.
Heel herkenbaar! Ik ben er wel voor om kennis te delen, maar wel tot een zekere hoogte. Ik kan het namelijk ook niet altijd waarderen als mensen me mailen met de vraag hoe ik mijn foto’s bewerk, omdat ze het zo mooi vinden en het ook willen. Mijn bewerking is een groot onderdeel van mijn stijl, mijn handschrift, en ik krijg heel vaak de vraag hoe ik dat doe. Wat mij betreft mogen mensen dat toch voor zichzelf uitvinden. Maar basic tips vind ik wel weer een ander verhaal. Ik vind het wel erg leuk om mensen dingen te vertellen zodat ze meer kunnen leren, workshops geven lijkt mij ook wel erg leuk eigenlijk! Mmmm… is dat niet iets voor jou ook?
Ik deel geen kennis over fotografie want ik voel me daar niet goed genoeg voor. Maar op mijn blog deel ik wel veel gratis tutorials allerhande. Ik steek veel tijd in om ze te maken maar ik ode dat gewoon graag. Ik blijk het plezant te vonden om mijn kennis te delen. Ik hou ervan om creatief bezig te zijn en ik heb zelf mijn eigen kennis daarover ook bijeen gekregen door dingen op te zoeken op het wereldwijde web. En ik geef dan graag mijn eigen kennis door.
Ik ben al een beetje ouder, ik ben 51. En ik herinner me nog de pré-internettijd. Toen was ik ook al graag creatief bezig maar toen was de beschikbare info veel beperkter. Ik vind het heerlijk dat je nu met enkele muisklikken de info vind die je nodig hebt en er een hele wereld vol inspiratie beschikbaar is. Dat maakt dat ik nu veel veelzijdiger ben in wat ik doe dan toen we het met boeken uit de bibliotheek en tips van de bomma moesten doen .
En ik kies er ook bewust voor om geen geld te verdienen met dat kennis-doorgeven. Niet alles moet geld opbrengen en ik heb een baan en dus een inkomen.
Mooie discussie waar ik vandaag toevallig ook mee te maken had. Ik ben net als jij ook een grafisch vormgever en van een school die ik als klant heb is een medewerker naar een andere school gegaan. Zij vroeg mij voor haar nieuwe school (die geen klant van mij is) de naam van de drukker waar ik mee werkte omdat zij nu iets (door een amateur) lieten maken maar wel op hetzelfde (speciale) papier wat mijn drukker heeft.
Ik heb de naam van mijn drukker ook niet gegeven omdat ik zei:
Net als een kok zijn geheime recept niet deelt, is de drukker ook een ingrediënt van mijn eindproduct.
Dus enigszins snap ik die fotograaf wel een beetje. (Ik heb overigens wel aangeboden om naar het bestand te kijken voor tips and tricks)
Ik kan mij best voorstellen dat deze fotograaf destijds heeft gedacht, als jij mijn ‘kunstje’ kopieert zijn mijn foto’s niet meer uniek?
Ik ben overigens zéker van de tutorials maken en delen maar sommige dingen liggen naar mijn mening wat gevoeliger.
Ik hoor graag jullie mening hierover!
Lastige! Ik vind delen meestal leuk, maar soms krijg ik ook berichtjes “hoe heb je dat gedaan” zonder enige andere intro of verhaal wie iemand is en dan mail ik alleen maar terug dat ze een workshop bij me kunnen volgen 😉 Voor mij moet er een beetje een balans in zitten; of ik moet een tutorial doen omdat ik het zelf ook leuk vind, of iemand komt me assisteren en in ruil daarvoor beantwoord ik met liefde al hun vragen..
Aan de andere kant lees ik vanalles op internet (en ook jou artikelen graag), zonder dat ik wat terug geef, dus is dat misschien een beetje hypocriet?
Goed artikel! Zelf deel ik voornamelijk foto’s op mijn website ter inspiratie. Maar in mijn omgeving krijg ik wel geregeld vragen, dan geef ik wel gewoon tips. En als iemand me vraagt hoe ik mijn foto’s bewerk leg ik ze met liefde lightroom uit, maar wel zodat ze hun eigen stijl kunnen ontwikkelen. Ik zit overigens ook bij een fotoclub waarin fotografen met verschillende niveaus zitten, gelukkig is daar de haat en nijd minimaal want iedereen wil elkaar helpen. (tot op zekere hoogte uiteraard). Jouw blog vind ik super inspirerend, dus ga vooral door met het delen van tips!
Super toevallig dat ik het hier laatst met een mede fotograaf over had. Ik geloof stellig in ‘samen kom je verder’. Zij vond dat ook en daarna hebben we een foto date gepland. Heel gezellig en vooral heel inspirerend. Je hebt toch allemaal je eigen stijl, je eigen blik en visie. Wij vonden het in elk geval heel geslaagd om onze kennis en ervaring met elkaar te delen, zeker voor herhaling vatbaar!
wat mensen me vragen deel ik… geen enkel probleem,
ik vind het aardig van je, mensen die zo moeilijk doen over delen zijn ws erg onzeker:-)
Ik geloof ook absoluut in kennis delen! Ik word juist heel blij wanneer ik mensen blij heb gemaakt met kennis die ik heb (wow, volg je ‘m nog?). Leuk om te lezen dat jij je niet uit het veld hebt laten slaan door zo’n mail en nu zelfs naast deze betreffende fotograaf hebt gefotografeerd. Ik lees je blog en bekijk je instamgramfoto’s met veel plezier!
Het hangt er helemaal vanaf hoe en wie. Iemand zonder ervaring met met spiegelreflex zoekt maar een cursus bij de camera. Iemand die wat wil leren kan vast wel met iemand meelopen. Ik ben ben vooral van de 10000 uur regel en locaties deel ik sowieso niet.
Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt, gelukkig, want ik denk er net zo over als jij, hoewel ik nog meer van het opnemen van kennis ben, dan van het doorgeven, omdat ik nog best heel onervaren ben. Ik heb me sinds kort bij een plaatselijke fotoclub aangesloten, precies om die reden, kennis delen en vooral ook lol hebben met elkaar en plezier hebben in het samen fotograferen en elkaars foto’s bekijken. En dus van elkaar leren. Ik ben er nog maar vier keer geweest, heb een daguitje meegemaakt en heb nu al veel van mijn clubleden opgestoken. “Wij helpen je wel”, was een opmerking op een vraag van mij over hoe of wat. Gelukkig kan het ook anders. En ik ben blij met jouw kennis 🙂
Ook al ben ik voor delen, kan ik me wel voorstellen dat mensen bepaalde dingen liever niet delen, zeker als het heel erg kenmerkend voor de foto’s zijn en dat jouw stijl of handtekening is. De manier waarop je dat zegt, maakt natuurlijk veel uit hoe het bij de ander zal landen. Ik denk dat met een beetje uitleg van het hoe en waarom je iets liever niet deelt, er al meer begrip zal zijn en het minder vervelend over komt. Dat wilde ik ook nog even kwijt.
Als oud-docent (techniek) kan ik ik me bij niet voorstellen dat het delen van kennis en vaardigheden niet tot de menselijke eigenschappen hoort. Iemand die zijn kennis niet kan- of wil delen is in mijn ogen een uitzondering.
Als mij gevraagd wordt naar mijn expertice is dat een blijk van erkenning en het feit dat de vrager het ook aan durft zich “bloot te geven” en zijn gemis aan die kennis ook toe te geven.
Door samen te werken wordt iedereen beter.
Durf te vragen!