Fotograferen op de Historic Grand Prix in Zandvoort

Toen ik hoorde dat er een event van Canon was op een circuit wist ik niet zo goed wat ik moest verwachten. Ik heb niets met auto’s, maar ik vind het wel erg leuk om nieuwe dingen te doen. Dus zodoende stond ik op 1 september voor dag en dauw op het Circuit van Zandvoort om de Historic Grand Prix vast te leggen!

Toen ik op donderdag 31 augustus mijn wekker instelde op 4.30 uur moest ik wel even slikken. Wie bedenkt het om om klokslag 8.30 uur in Zandvoort een event te laten beginnen? Dat is bijna niet te doen voor een Brabander zonder auto :). Maar ik zou iets leuks gaan doen, dus dat maakt het vroeg opstaan meteen een stuk minder erg! De volgende ochtend vertrok ik om 5.30 uur op mijn fiets richting het station waar mijn trein om 6.03 uur vertrok. Een paar treinen en een prachtige zonsopkomst met laaghangende mist later stond ik om 8 uur ’s ochtends aan de andere kant van het land en kon ik het strand ruiken en de zee horen. De zon scheen en ik had er zin in!

Vanaf het station van Zandvoort was het nog een stukje lopen naar het circuit en de eerste stop was de ‘paddock office’ waar mijn kaartje klaar lag. Daar stond een lange rij dus ik was blij dat ik op tijd was! Met mijn kaartje als keycord om mijn nek liep ik nog zo’n 10 minuten naar het circuit. De Canon vlag was niet te missen, dus ik had gelukkig snel gevonden waar ik moest zijn. Ik was eens niet als eerste binnen (hiep hoi) en kon even bijkomen van de lange reis met een kopje thee en goed gezelschap. Tegen 9 uur werd ons verzocht een plekje te nemen en ging het event echt van start.

Canon EOS 6D Mark II testen
Het doel van de ochtend was om de twee nieuwste Canon camera’s aan een grondige test te onderwerpen. Om precies te zijn ging het om de Canon EOS 200D en de Canon EOS 6D Mark II, beide spiegelreflex camera’s waarbij de EOS 6D Mark II de opvolger is van mijn eigen camera waar ik nu ruim 1,5 jaar mee fotografeer. De groep werd opgedeeld in twee groepen en we zouden de 2 programma-onderdelen dus afwisselen. De groep waar ik in zat begon met het fotograferen in de ‘Paddock’. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tot deze dag nog nooit van dit woord had gehoord, maar ik kwam er al snel achter dat het de plek op het terrein van het circuit is waar de raceauto’s voor en na de wedstrijd opgesteld staan. Hier wordt flink gesleuteld, gepoetst en natuurlijk gepronkt met de wagens. In dit geval dus historische raceauto’s! Ik kreeg de Canon 6D Mark II te leen en koos voor de 85mm f1.2 lens om mee aan de slag te gaan.

Met oordoppen in liepen we middels handgebaren en geschreeuw om iemand te kunnen verstaan door de diverse laantjes met tenten, campers en vooral heel veel raceauto’s op zoek naar de perfecte plaatjes. Ik keek mijn ogen uit en er was zoveel leuks dat ik niet zo goed wist waar ik moest beginnen. Ik klikte in het wilde weg in de hoop dat er uiteindelijk iets tussen zou zitten. Het was leuk om te zien hoe enthousiast deze (veelal) amateur coureurs bezig zijn met de voorbereidingen op hun race en hoe hun hele familie hierbij betrokken wordt. Verder vond ik het leuk om details van de auto’s vast te leggen, zeker met deze lens met f1.2 waardoor ik veel onscherpte kon krijgen. Hieronder een paar foto’s uit de Paddock ’s ochtends:

Na een uurtje in de Paddock was het tijd om van locatie te wisselen. We liepen naar de ‘Tarzanbocht’ waar we achter de vangrail mochten gaan staan om te fotograferen. Normaal mag je hier niet komen, want het is een gevaarlijke plek als er een auto uit de bocht vliegt en hier tegenaan botst. Maar wel een hele toffe plek want je hebt ruim 180 graden waar je de raceauto’s kunt volgen met je camera om ze in volle vaart vast te leggen! Ik ruilde de 85mm f1.2 lens in voor een 70-200mm lens en kreeg wat tips qua instellingen. De bedoeling was namelijk om ‘Panning’-foto’s te maken. Dit wil zeggen dat je je camera meetrekt op dezelfde snelheid als je onderwerp waardoor je onderwerp scherp is maar de achtergrond beweging laat zien. Dit heb ik al wel eerder gedaan met fietsers of lopende mensen, maar niet met raceauto’s op deze snelheid! Ik begon met ongeveer 1/100e van een seconde en na een paar pogingen ging dat best prima. Ik had een gevoel van de snelheid dus ging mijn sluitertijd langer zetten, naar 1/80e. Na nog wat rondjes wisselde ik van lens met iemand anders en had ik plots een nog grotere en zwaardere 100-400mm lens in mijn handen. Top, zo kon ik nog net wat dichterbij!

Panning foto’s!
Op aandringen en met bemoedigende woorden van Canon medewerker Sander (dankje hiervoor, haha) ging ik steeds lager met mijn sluitertijd. Van 1/60e naar 1/50e en van 1/40e naar uiteindelijk 1/25e en 1/20e seconde. Ik geloofde niet dat er ook maar iets scherp zou zijn bij die laatste series want je moet wel echt perfect meebewegen om met een kwart seconde op die snelheid een scherpe foto te maken. Maar op mijn schermpje zag het er hoopvol uit, dus ik hoopte dat dit op mijn computer goed zou uitpakken. En dat deed het! Super trots presenteer ik hieronder een paar van mijn gelukte Panning-shots!

De foto waar ik het meest trots op ben is deze hieronder, je kunt namelijk zelfs het gezicht van de coureur op 100% scherp zien! Daarom maakte ik ook even een uitsnede van de foto zodat jullie me niet alleen op mijn woord hoeven te geloven ;). Deze foto maakte ik dus met 1/25e seconde terwijl ik de camera meetrok met de raceauto. En extra leuk… ik plaatste de foto op Twitter en hij kreeg een like van niemand minder dan Tim Coronel!

Deel 2: de InstaMeet
Hierna was het tijd om terug te gaan en was het persevent afgelopen. Maar ’s middags was er een Instameet en daar mocht ik ook bij zijn, dus ik bleef nog even op het circuit. Terwijl alle Canon medewerkers het verloop van de middag doornamen zat ik in het raamkozijn met prachtig uitzicht op het circuit te lunchen. Ondanks het mooie weer van de ochtend begon het plotseling hard te regenen dus het was fijn dat we binnen waren. Een uurtje later kwamen de genodigde Instagrammers compleet doorweekt de ruimte binnen. Ik maakte kennis met een paar van hun en het was meteen een gezellige groep. Nadat iedereen was gearriveerd kregen we een interessante presentatie van autosportjournalist en fotograaf Mattijs Diepraam, die aan de hand van zijn eigen foto’s liet zien dat autosport fotograferen helemaal niet zo heel anders hoeft te zijn dan bijvoorbeeld portretfotografie of straatfotografie. Dit gaf nieuwe inspiratie om op pad te gaan en nog wat meer van de Historic Grand Prix te fotograferen.

Iedereen mocht de middag vrij rondlopen over het terrein om te fotograferen en ik was heel blij dat de regen weer plaats had gemaakt voor een lekker zonnetje. Heel grappig om zoveel fotografen los te laten op een relatief klein stuk grond. Je komt vanzelf telkens andere fotografen tegen! Ik ging verschillende locaties af maar vond het stuk rondom de start van de races het leukste. Hier kwamen alle auto’s naartoe om race-klaar gemaakt te worden en stonden de coureurs zichzelf te focussen op de wedstrijd. Daarnaast was het leuk om bovenop te staan zodat je van bovenaf alles mee kon maken en kon zien. Alle foto’s die ik ’s middags maakte zijn gemaakt met mijn eigen camera, de Canon EOS 6D. De twee lenzen die ik bij me had waren de 24-70mm f2.8 lens en een hele oude analoge 85-200mm lens. Die heeft ooit bij mijn eerste analoge spiegelreflex camera gezeten en werkt ook prima op de digitale camera’s. Voordeel hiervan is dat hij onwijs klein en licht is!

Hieronder zie je wat foto’s van de middag. Mijn favoriete foto is die van de oudere man die in zijn raceauto zit (foto 3), hij past perfect in het kader en alles lijkt te kloppen!

Rond 5 uur kwam iedereen weer samen voor een borrel en natuurlijk werd er volop nagepraat over de foto’s die iedereen had gemaakt. Tegen zes uur besloot ik dat het mooi was geweest en liep ik terug naar het station om naar huis te gaan. Ik besefte me plots weer dat ik zo dicht bij het strand was en kon het niet laten om even over het zand te lopen en de zee te zien terwijl de zon langzaam steeds lager scheen. Het was heerlijk op het strand en ik liep er een stukje overheen omdat dit eigenlijk paralel liep aan de weg die ik anders naar het station zou lopen. Nog een extra geluksmomentje op een toch al mooie dag!

Heb jij al eens iets in de autosport gefotografeerd? En zo ja, wat vond je het meest bijzonder?